Zapalenie rozcięgna podeszwowego i „ostroga piętowa”

Zapalenie (entezopatia) rozcięgna podeszwowego i „ostroga piętowa”

Rozcięgno podeszwowe to mocne włóknisto-łącznotkankowe pasmo rozpoczynające się na guzie piętowym, biegnąc następnie wachlarzowato w kierunku palców, kończy się w okolicy wszystkich stawów śródstopno-palcowych. Pełni ono bardzo ważną funkcję stabilizując łuk podłużny oraz jest swego rodzaju amortyzatorem stopy podczas chodu czy biegu. Entezopatia rozcięgna podeszwowego jest najczęstszą przyczyną dolegliwości bólowych w obrębie stopy.

Mianem „ostrogi piętowej” nazywamy natomiast tworzącą się w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego wyrośl kostną czyli tzw. entezofit. Jest ona efektem toczącego się procesu zapalno-degeneracyjnego i sama w sobie nie jest,  jak myśli większość chorych, przyczyną dolegliwości bólowych tej okolicy.

Przyczyny

Główną przyczyną zapalenia rozcięgna podeszwowego są powtarzające się mikrourazy, prowadzące do zmian zwyrodnieniowych w tej okolicy. Do powstania schorzenia mogą predysponować  niektóre czynniki anatomiczne takie jak płaskostopie podłużne, stopa wydrążona czy zaburzony balans mięśniowy. Sprzyjać temu mogą także czynniki zewnętrzne takie jak nieprawidłowo dobrane obuwie czy trening na nieodpowiednim podłożu. Entezopatia rozcięgna podeszwowego częściej występuje u pacjentów z nadwagą.

Objawy

Głównym objawem odczuwanym przez pacjentów jest ból zlokalizowany w okolicy podeszwowej pięty, najczęściej po stronie przyśrodkowej. Najczęściej odczuwany jest on nad ranem tuż po wstaniu z łóżka, ustępując z kolei wskutek „rozchodzenia” . Może także ujawnić się podczas intensywnej, długotrwałej aktywności fizycznej. Ból nie występuje w spoczynku.

Diagnostyka

Podstawę rozpoznania stanowi prawidłowo zebrany wywiad i dokładne badanie kliniczne, gdyż podobne objawy mogą być wynikiem również innych schorzeń. Pomocne może okazać się badanie RTG i USG.

Leczenie

Skuteczność leczenia i czas jego trwania w dużej mierze uzależnione są od tego  w jakiej fazie procesu chorobowego wdroży się odpowiednie postępowanie. Dlatego pacjent odczuwający podobne objawy nie reagujące na powszechnie stosowane leki p/zapalne oraz kilkunastodniowe odciążenie powinien skontaktować się z lekarzem. Podstawą leczenia w początkowym etapie jest odciążenie stopy i zaopatrzenie pacjenta w ergonomiczne obuwie. We wczesnych stadiach choroby dobre efekty przynosi rehabilitacja. Zastosowanie znajdują tu zarówno fizyko jak i kinezyterapia. Gdy powyższe metody zawodzą można zastosować postępowanie iniekcyjne, polegające na miejscowym podaniu określonych preparatów, które wielu pacjentom przynosi wyraźną poprawę. Leczenie chirurgiczne jest bardzo rzadko stosowane.