Skręcenie stawu skokowego jest jedną z najczęstszych kontuzji w obrębie kończyny dolnej.
Przyczyny
Do skręcenia stawu skokowego w zdecydowanej większości przypadków dochodzi w wyniku urazu supinacyjnego, czyli nadmiernej inwersji stopy w momencie gdy znajduje się ona w nieprawidłowym ustawieniu. Ryzyko urazu wiąże się najczęściej z aktywnością fizyczną i uprawianiem sportu ale może wystąpić także podczas codziennych czynności.
Objawy
W zależności od rozległości urazu i nasilenia objawów rozróżnia się 3 stopnie skręcenia stawu skokowego. I stopień to naciągnięcie struktur stabilizujących staw bez ich rozerwania. Występuje tu obrzęk, niewielki ból najczęściej w okolicy więzadła skokowo – strzałkowego przedniego (ATFL). Nie obserwuje się tu objawów niestabilności. Stopień II gdy dochodzi do naderwania torebki stawowej i więzadeł. Towarzyszy temu znaczny ból, obrzęk z możliwym krwiakiem podskórnym oraz częściowa niestabilność. W przypadku skręcenia III stopnia dochodzi do całkowitego uszkodzenia więzadeł (najczęściej ATFL) oraz torebki stawowej. Obserwuje się tu duży obrzęk stawu skokowego i nierzadko stopy z towarzyszącą niestabilnością i silnymi dolegliwościami bólowymi. Obciążanie kończyny staje się znacznie utrudnione.
Diagnostyka
Podstawą prawidłowego rozpoznania jest dokładny wywiad ilustrujący mechanizm urazu oraz badanie kliniczne. Uzupełnieniem diagnostyki jest badanie RTG celem wykluczenia ewentualnych złamań tej okolicy. Rezonans magnetyczny jest pomocny w przypadku powtarzających się skręceń, celem oceny wskazań do ewentualnego leczenia operacyjnego.
Leczenie
Urazy skrętne stawu skokowego zazwyczaj goją się dobrze, dlatego też leczenie zachowawcze jest leczeniem z wyboru w przypadku zdecydowanej większości z nich. Każdorazowo istnieje wskazanie do unieruchomienia stawu, którego czas uzależniony jest od stopnia uszkodzenia. Stosuje się równocześnie leczenie p/zapalne, p/obrzękowe, chłodzenie oraz odciążenie kończyny. Prawidłowe postępowanie po urazie ma duże znaczenie gdyż może uchronić pacjenta od poważnego następstwa jakim jest przewlekła niestabilność stawu skokowego, wymagająca często leczenia operacyjnego i będąca przyczyną wystąpienia wtórnych zmian zwyrodnieniowych. Nieodłącznym elementem leczenia zwłaszcza przy uszkodzeniach II i III stopnia jest prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja.
