Ganglion zwany także torbielą galaretowatą jest schorzeniem którego przyczyną zwykle bywa przeciążenie tkanek. Ma charakter twardego guzka, wypełnionego płynem, który może lokalizować się w różnych miejscach ale najczęściej spotykany jest w obrębie ręki lub stopy. Jest zmianą o łagodnym charakterze ale w zależności od umiejscowienia i wielkości może dawać różne objawy kliniczne. Częściej spotyka się go u kobiet, z reguły między 20 a 40 rokiem życia.
Przyczyny i objawy
Przyczyna powstawania ganglionu nie do końca jest wyjaśniona. Najczęściej wymienianymi czynnikami predysponującymi do wystąpienia schorzenia są różnego rodzaju przeciążenia, urazy a także zapalenia poszczególnych struktur w obrębie narządu ruchu. W obrazie klinicznym obserwuje się twardy guzek, najczęściej niebolesny palpacyjnie, który może powiększać się wskutek wysiłku. Ganglion jest z reguły skąpo objawowy, lecz w zależności od swojego umiejscowienia i wielkości może czasem dawać określone objawy kliniczne. Może on powstawać w różnych okolicach ale najczęściej jest obserwowany w obrębie ręki oraz stopy. Nieleczony w skrajnych przypadkach może doprowadzić do ograniczenia ruchomości sąsiadującego stawu.
Rozpoznanie
Rozpoznanie stawia się na podstawie badania fizykalnego. W razie wątpliwości jednak lekarz może zlecić badanie USG oraz RTG. W niektórych przypadkach wykonuje się rezonans magnetyczny.
Leczenie
W rzadkich przypadkach ganglion może ustąpić samoistnie. Z reguły jednak konieczne bywa podjęcie leczenia. W początkowym stadium wdraża się metody zachowawcze. Pacjentowi zaleca się ograniczenie ruchów w sąsiadującym stawie, leki p/zapalne stosowane ogólnie i miejscowo oraz fizykoterapię. Można również wykonać jednorazową punkcję ganglionu z jednoczasowym podaniem leku sterydowego. Jeśli powyższe metody bywają nieskuteczne należy rozważyć konieczność leczenia operacyjnego, które polega na wycięciu torbieli. Mimo radykalnego usunięcia zmiany u niektórych pacjentów obserwuje się jednak nawroty, dlatego po zabiegu operacyjnym zaleca się choremu odciążenie operowanej okolicy oraz ograniczenie ruchów. Czasem jako uzupełnienie leczenia po operacji włącza się również zabiegi fizykoterapeutyczne.
