Choroba Dupuytrena jest schorzeniem polegającym na bliznowaciejącym przykurczu rozcięgna dłoniowego, którego trwałym efektem jest przykurcz zgięciowy palców. Najczęściej występuje u mężczyzn po 50 roku życia. W zdecydowanej większości przypadków dotyczy rąk ale w rzadkich przypadkach może dotyczyć również stóp i zwana jest wówczas chorobą Ledderhose'a.
Przyczyny i objawy
Etiologia przykurczu Dupuytrena, mimo wielu badań, nie jest do końca ustalona. Istnieje kilka teorii na powstawanie zmian w rozcięgnie dłoniowym ale żadna z nich nie została potwierdzona. Jedną z nich jest teoria genetyczna, gdyż w części przypadków obserwuje się występowanie rodzinne. W początkowym okresie schorzenia na powierzchni dłoniowej ręki pojawia się delikatne zgrubienie bądź drobny guzek. Następnie dochodzi do postępującego przykurczu zgięciowego placów. Deformacje w obrębie palców zależne są od umiejscowienia zmian i rozległości procesu bliznowacenia. W trakcie przebiegu choroby często obserwuje się zmiany towarzyszące, jak zaburzenia czucia czy ukrwienia w obrębie opuszek palców, wynikające z tego, iż proces bliznowaty poza rozcięgnem dłoniowym obejmuje również wszystkie inne elementy łącznotkankowe. Przebieg schorzenia jest długotrwały i zwykle rozpoczyna się w 5. bądź 6. dekadzie życia. Częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.
Leczenie
Leczenie przykurczu Dupuytrena jest przede wszystkim operacyjne i polega na usunięciu zmienionych bliznowato tkanek rozcięgna dłoniowego i tym samym uwolnieniu przykurczu zgięciowego palców. Leczenie operacyjne jest tym skuteczniejsze im wcześniejsze jest stadium choroby. Po radykalnym usunięciu chorego rozcięgna nawroty choroby zdarzają się rzadko. Zabieg wykonywany jest w trybie jednodniowym.
