Torbiel Bakera (cysta Bakera) jest torbielą zlokalizowaną w okolicy dołu podkolanowego, wypełnioną płynem stawowym. Najczęściej towarzyszy ona chorobie zwyrodnieniowej lub innym wewnątrzstawowym schorzeniom u osób dorosłych ale pojawić się może również u dzieci bez uchwytnej przyczyny.
Przyczyny
Torbiel podkolanowa może występować samoistnie w zdrowym stawie kolanowym ale częściej spotykana jest jako skutek urazu, choroby zwyrodnieniowej lub przewlekłych schorzeń zapalnych. Stany te prowadzić mogą do zwiększonej produkcji płynu stawowego co sprzyja rozwojowi torbieli Bakera. Może ona występować u dzieci w przedziale wiekowym od 3 do 8 lat lub u osób dorosłych w różnym wieku.
Objawy
W wielu przypadkach torbiel dołu podkolanowego sama w sobie nie daje objawów klinicznych. U części pacjentów może powodować uczucie dyskomfortu występujące podczas próby zginania stawu kolanowego oraz chodzenia. Jeśli osiągnie większe rozmiary to oprócz nasilenia dolegliwości bólowych tej okolicy może powodować również drętwienia okolicy łydki wynikające z ucisku struktur naczyniowo-nerwowych. Jeśli dojdzie do samoistnego jej pęknięcia wówczas pojawia się ostry ból oraz obrzęk łydki.
Rozpoznanie
Diagnozę stawia się na podstawie badania fizykalnego oraz badania obrazowego (USG lub MRI).
Leczenie
W niektórych przypadkach torbiel ma tendencję do samoistnego ustępowania. Dzieje się tak często, gdy wyleczymy schorzenie będące jej bezpośrednią przyczyną. Również u dzieci obserwuje się samoistne remisje. W początkowym stadium poprawę może przynieść ograniczenie wysiłku fizycznego i odciążenie stawu kolanowego. Jednoczasowo włącza się farmakoterapię oraz zabiegi fizykoterapeutyczne. Korzystny efekt można uzyskać wykonując punkcję torbieli z aspiracją płynu oraz podaniem do jej światła glikokortykosteroidu. Jeśli metody zachowawcze nie przynoszą rezultatu czasem konieczne staje się leczenie operacyjne. Polega ono na otwartej resekcji torbieli z dołu podkolanowego lub plastyce mechanizmu zastawkowego torbieli, wykonywanej podczas artroskopii. W przypadku obydwu metod obserwowane są jednak nawroty schorzenia.